Dag 2: 21 juli 2025

Opgestaan om 7u15 om mijn toilet te maken en om 7u30 Kobe uit bed. Hem net niet met het nationaal volkslied gewekt, want vandaag is het 21 juli en Kobe was er gisteren al druk over bezig.

Om 8u30 aan het ontbijt op ons hotel met alles erop en eraan. 

Flink gegeten en gedronken om er enige tijd tegen te kunnen. En vooral onze vochtbalans wat terug op pijl gebracht want er werd wel wat afgezweet met twee in bed onder één donsdeken.

Om 10u00 vertrokken we richting Turijn. Duidelijk meer vrachtverkeer vandaag, maar meestal wel vlot verkeer. Eens voorbij Lyon nemen we onze eerste pauze, met stretch-oefeningen voor Kobe zijn benen. En deugd dat het doet ... .

De schoenen gaan uit en blijven uit in de auto want het is behoorlijk warm, meer dan 25 graden celcius. Ondertussen zingen Niels Destadsbader en Like Me over de liefde in de CD speler, en Kobe zingt mee. Tot ik hem herinner aan zijn Italiaans dat hij zou studeren. En waarlijk, hij is er meer dan een uur mee stil. Tijd nu om Kobe om nog eens uit de wagen te tillen en samen een broodje te eten. Het is ondertussen over 13u30. 

Aan de horizon verschijnen langzaam de Alpen. Het landschap wordt mooier en mooier met het vorderen van de kilometers. Tot we plots stil staan op zo één kilometer van de tunnel van Frejus, tussen Frankrijk en Italië. We moeten langer dan één uur aanschuiven voordat we de tolpoort van de tunnel voorbij zijn. Het aanschuiven is een gefriemel van je welste. Maar het landschap adembenemend mooi,  op zo een 1250 meter hoogte. Kobe is onder de indruk

Na de tunnel hebben we nog 100 km te dalen tot in Turijn. Onmiddellijk valt de slechtere staat van de wegen op in Italië. En overal vertragingen door wegwerkzaamheden. Maar er zijn tal van bruggen en behoorlijk lange tunnels. Die van Frejus is merr dan 12 km lang. De mens is toch een ongelooflijk bouwwonder. 

Door het lange wachten en de vertragingen is de klok al behoorlijk opgeschoven naar 18u00. Om te bekomen besluiten we nog een stop in te voeren... om een ijsje te eten. We verwittigen de verantwoordelijken in Turijn dat het iets later zal worden.

We stoppen aan een mooi wegrestaurant met de toepasselijke naam 'Gran Bosco'. Tijdens ons middagmaal namen we samen de teksten en vragen door over het leven van 'Don Bosco'. Vragen die de jongerengroep in Turijn ook vandaag bespraken. Het gaat over het herkennen van eigen talenten of het (h)erkennen van onze talenten door anderen. En over dingen die ons leven diepgaande veranderden. Kobe weet dat hij een scherp oog heeft om snel iets gezien of op te merken. Ook zijn goedlachsheid en sfeerbrengerij ziet hij als een talent. De reis naar Lissabon veranderde veel in hem. Hij voelt dat hij meer aandurft met zijn beperking dan hij had gedacht. En dat je thuis missen niet erg hoeft te zijn. Hij durft meer te vertrouwen op zichzelf en als het moeilijk gaat kan hij gemakkelijker relativeren. Al zal hij nooit zonder de hulp van anderen kunnen. Zijn we echter niet allemaal een beetje verloren zonder de hulp van anderen? 

Na wat omzwervingen vinden we uiteindelijk rond 19u40 het adres in Turijn, maar raken er niet binnen. Er is een telefoontje nodig wil de deur voor ons open gaan. Het is en enorm complex, maar morgen daar meer over. We moeten onmiddellijk aan tafel want het avondmaal is reeds begonnen. We worden met een warm applaus verwelkomd en krijgen macaroni met gehaktballetjes, kaas en groentjes geserveerd

Kobe straalt bij het terugzien van al die bekenden en de attente aandacht. Na het avondmaal gaan we op zoek naar onze kamer die een ware suite lijkt in vergelijking met de luchtmatrassen en slaapzakken in grote gemeenschappelijke ruimtes van de andere jongeren. We lossen het voornaamste uit de auto en het is een hele omzwerving doorheen de gebouwen naar onze kamer. Gelukkig krijgen we hulp van Zr. Lies en Ruben. 

Ondertussen loopt het tegen 22u00 en dringend tijd voor het avondritueel en verzorging. We waren en strijken ons voor een nieuwe nacht.

Nu nog de blog afwerken. 

Het is nu net 23u55 en ga de blog posten. 

Slaap wel en tot morgen, dan moeten we om 8u20 aan de ontbijttafel staan voor alweer een nieuwe dag.